Datça Havadis:

Haftalardır büyük yıkım yaratan depremin etkisindeyiz. Tüm ülkenin tek yürek olup bölgeye ulaştırmaya çalıştıkları yardımları, verilen destekleri izliyoruz. Dayanışmanın nasıl da değerli bir eylem olduğuna şahit oluyoruz.

Sesimi duyan var mı!  Çığlığına cevap bekler dayanışmaya ortak olan kurtarma ekipleri. Seslerini duyurmaya çalışır enkaz altından kurtarılmayı bekleyenler. Yaşadıkları her dakika bir umuttur, ışıktır onlar için. O ışığı sessiz sedasız beklerler karanlık, moloz yığınları arasında. 

Hayat kimine güzellikleriyle kimine de zorluklarıyla yol aldırıyor.

Hayatımızın her anında beklenmedik zorluklar ve olaylar olabilir. Milyonlarca insan var yaşarken dünyası başına yıkılan.Sesini kaldığı enkazın altından günlerce, aylarca  duyurmaya çalışan.

İşte onlardan biri de kızım Eylül. Aylar önce dünyası başına yıkıldı. Ve bu kocaman enkazdan kurtarılmayı bekliyor!

Kızım Eylül 16 yaşında. 7 ay önce Ewing Sarkomu teşhisi kondu. Küçücük dünyasında kocaman badireler atlatıyor. Kemoterapiler, ameliyatlar, radyoterapiler ve çeşit çeşit tetkiklerden geçiyor. 

Eylül küçücük yaşında yaşadığı kocaman travmadan elbette güçlü bir şekilde zafer kazanarak çıkacak. Ama genç kızlığa adım attığı yaşta yaşadıklarını empati kurabilmeniz adına sizinle paylaşmak istiyorum.
Eylül bacağından çok büyük bir ameliyat oldu. Sonrasın da 30 gün süren Radyoterapi gördü. Şuana kadar 5 kemoterapi aldı.Fakat minik bedeni  2 kemoterapiye dayanamadı. Komplikasyon oluştu. 2 hafta süren damar yollu antibiyotik tedavisi aldı. 7 aydır sayısız MR, PET CT, BT TORAKS çekimi yapılıyor ve  yüklü miktarda radyasyona maruz kalıyor. Kan değerlerinin ölçümü için düzenli kan sayımı yapılıyor. Ve düşük olan değerlerinin yükseltilmesi için her gün aşı vuruluyor.. Küçücük kollarında damar bulamıyorlar artık iğne sokacak.. 
Kemoterapiyi sadece ilaç almak sanıyorsanız çok büyük yanılıyorsunuz. İlk zarar gören yer yumurtalıklar oluyor. Şiddetli kanamalar ve acı çekiliyor günlerce..Doğurganlık bitiyor.
Sonra ağız içi ve yutak yaraları başlıyor. Bırakın yemeyi su dahi içemiyorsunuz, konuşamıyorsunuz günlerce. Tüm bunlar olurken akciğere metastaz yaptı.

Arkadaşları okulda, cafelerde, tatillerde, istedikleri gibi gezip dolaşıyor, istedikleri her şeyi yiyip içiyor. Oysa Eylül aylardır sadece hastane odalarında sayısız işleme maruz kalıyor.İstediği  hiçbir şeyi yiyip içemiyor. Gezemiyor, dolaşamıyor. Arkadaşlarından uzakta.

Bazen başımıza geleni kendimize yakıştıramayız, kabullenemeyiz. Ama günün sonunda başımıza gelen gerçektir ve tam da karşımızda duruyordur. Kabullenmek gerekir. Herkesin başına gelenlerin bizim de başımıza gelebileceğini onaylamamız gerekir.Önemli olan o başımıza geleni nasıl karşıladığımız, nasıl ağırladığımız ve nasıl uğurladığımızdır.

Her zorlukla karşılaştığımda nedenini sormadan hüzne ve hüsrana kapılmadan o anda ne yapabilirim diye düşündüm. Son 7 aydır yaşadıklarım, gördüklerim, duyduklarım, hissettiklerim, öğrendiklerim ve sustuklarım o kadar birikti ki; hem manevi hem maddi hem de psikolojik olarak çok ağır bir sorumluluk taşıyoruz. Ara sıra başaramama yetememe endişesi yaşıyorum. Sonra hızla toparlanıyorum. Gücümü korumaya çalışıyorum.

Başımıza gelen her ne olursa olsun, inancımızı yitirmeyelim, umudumuzu sakın kaybetmeyelim ve gücümüzü koruyalım. Biz kadınlar mizaç olarak güçlüyüz ve ne olursa olsun içimizdeki güce inanmaktan asla vazgeçmemeliyiz.
Nur - Tayfun Türkyılmaz
İş Bankası İban No. 
TR54 0006 4000 0013 6600 3144 69