Yurt içinde ve dışında tüm dünyayı etkileyecek olaylar yaşanırken gündemimize yeri yordamı hiç olmadan doktorlar oturdu!..

Pandemi süresince doktorların ve sağlıkçıların hayatlarını nasıl hiçe saydıklarını, bu yolda yaşamlarını yitirdiklerini biliyoruz.

Doktorların çözüm bekleyen pek çok sorunu var. Onların sorunlarına çözüm getirilmeye çalışılacağına “giderlerse gitsinler, yerlerine yeni mezunları istihdam ederiz” demek biraz garip değil mi?

Kendimden örnek vermek isterim. Yazdıkları eserlerle, yaptıkları kazılarla dünya literatüründe haklı yeri olan hocalardan ders almıştım. Ord.Prof.Dr. A.Müfit Mansel, Prof.Dr.Halet Çambel, Prof.Dr.Jale İnan, Prof.Dr. Semavi Eyice, Prof.Dr.Kurt Bittel, Prof.Dr Aşkidil Akarca, Prof.Dr. Oktay Aslanapa yalnızca birkaç isim…

İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Arkeoloji Bölümünden mezun olduğumda kendimi arkeolog sanıyordum. Bursa Arkeoloji Müzesinde ilk göreve başladığımda yanıldığımı o zaman anladım. Müze Müdürüm rahmetli Vahit Armağan bana önceki kazıdan çıkan keramiklerin envanterini (ayrıntılı kayıt) yapmamı istemişti. Oysa Yortan tipi keramiklerin ne olduğunu bilmiyordum. Bilgiçlik taslamadım; Müze Müdürüne bilmediğimi; ancak İstanbul Arkeoloji Müzelerindeki uzmanlara gidip onlardan öğrenmek istediğimi söyledim. Beni haklı buldu; gittim; Dr.Nezih Fıratlı’dan öğrendim döndüğümde keramikleri en sağlıklı şekilde envantere geçirdim.

Yaşadığım bu örnek; mezun olan kişinin hangi meslekte olursa olsun; iyi bir üniversiteyi bitirmiş dahi olsa,  yeterli olmadığını gösteriyor. Doktorluk ve sağlıkçılık diğer mesleklere göre çok daha farklıdır; burada insan hayatı söz konusudur. Yanlış teşhis ve ilaç vermek yaşamı sonlandırır.

Bu bakımdan yeni mezun pratisyen bir doktorun yetişmiş uzmanların, öğretim üyelerinin yerini hakkıyla alması çok zor, hatta imkânsızdır. Geçmiş günlerde hastanelerde yatanlar bilirler; sabah vizitesine çıkan uzmanlar veya hocaların yanında daima pratisyen hekimler vardı. Hastayla ilgilenirlerken bir yandan onları eğitirlerdi.

Günümüzdeki Tıp Fakültelerinin sayılarını bilemiyorum. Ancak bazılarında yeterli hoca olmadığından nasıl yetiştikleri de tartışmalıdır. Kadavra üzerinde çalışmamış doktorların mezun oldukları söyleniyor.  Kısacası hangi Üniversitenin Tıp Fakültesine güvenilir, hangisine güvenilmez o da tam bilinmiyor. Yaşadığım yerin dışında bir doktora veya diş hekimine gitmek zorunda kalırsam; önce ona hangi üniversiteden mezun olduğunu sorar, sonra derdimi anlatırım.

Kısacası ülkemizde yetişmiş bilgili, yabancı yayınları, yeni tedavi usullerini izleyen doktorlarımızın değerini bilmeliyiz. Onları yurt dışına kaçırmamalıyız. Bazılarına ünlü doktor veya yabancı hastane, bazılarına da pratisyen doktor... Öncelikle Anayasa’nın eşitlik ilkesine aykırıdır.

Bir doktor kolay yetişmiyor; uzun yıllar, deneyim, bilgi istiyor. Gidiyorlarsa gitsinler demek çok yanlıştır. Bu memleketin yetişmiş doktorlara ihtiyacı var.  Doktorluk zor ve meşakkatli bir meslektir. Kim ne derse desin; doktorların ve sağlıkçıların aldıkları ücret çok azdır. Geçim sıkıntısı içerisinde yurt dışında veya özel hastanelerde görev almak isteklerini haklı görmeliyiz. Kaldı ki, bazı cahil insanların doktorlara hastamızı iyileştirmedi diye saldırdıklarını da görüyoruz. Kısacası doktorların canları da emniyette değildir. Adam hastasını doktora götürüyor, niye şu reçeteyi yazmadın, neden emar’a sokmadın diye saldırıyor, dövüyor…

Garip bir ülkede yaşıyoruz; doktora inanmayıp hastalığın nedenini de ilacını da komşudan öğreniyoruz;  onun tavsiyesiyle ilaç alıyoruz !.. Doktorun muayenesini ve teşhisi beğenmeyip Alo 184 hattına başvuranların sayısı da az değilmiş…. Teşhis beğenmeyip şikâyet edince doktorun savunmasının alınması da bir başka gariplik… Hâkimin kararı, mimarın yapısı, mühendisin hesabı, arkeologun kazısı beğenilmeyince şikâyet edildiğinde savunmaları alınıyor mu? 

Çevrenizdeki insanlara sorun hepsi ya doktor, ya mimar, ya mühendis ya da futbol teknik direktörüdür.

Yılmaz Özdil bir yazısında ne kadar güzel yazmış.  “Hastasını iyileşsin diye hastaneye götürüp, teşhisi beğenmediği için doktora ateş eden tek millet,  bizim millettir.”

Her şey bir yana doktorlarımızın değerini bilmeli onlara şükran duymalıyız. Atatürk’ün “Beni Türk doktorlarına emanet edin” sözünün anlamını öğrenirsek, belki utananlar olur diye düşünüyorum.