Yaşanılan çevreye, okur yazar iseniz yazılanlara, duyuyor iseniz söylenen, konuşulanlara bakacak olursanız ve de azıcık aklınıza mukayyet iseniz, her şeye şaşıp kalmamanız olası değil.
Program yapımcısından, sunucusundan, izleyicisinden tuTun da yılların deneyimi akil'i diye ekrana çıkan yüzlerin yıllardır söylemedikleri söz kalmadığı bir kişiyi "akil kişi" diye ekrana çıkarmak, hangi aklın işidir ya da izleyicisini ne yerine koymaktır.
Bir seçim süreci boyunca haklı olarak demeyen söz bırakılmayan siyasilere ve çevreye "yumuşama", medeni olma gerekçesi ile pamuk gibi olmanın da bir ölçüsü olmaz mı?
Ortalıkta maden ocaklarının işçileri ücret, özelleştirme gibi bir çok gerekçe ile ayaz, kar kış demeden, aç, susuz yollarda, sokaklarda iken, sendikalar sanki tiyatroda ve izleyici locasında imişler gibi sessiz, sus puslar.
Bazı büyük kitle "Partileri" kendilerine bir siyaset, propaganda alanı bulmuşlar, bazıları kamunun merkezi, bazıları da yerel yönetimlerin olanakları ile siyaset yapıp, günlerini gün etmekteler.
Halk, seçmen, yurttaş mı, onlar da devletten üç kuruşluk yardım, askıda ekmek, çocukları okulda simit alamaz aç iken, kent lokantalarının, kamunun ucuz et, süt satan dükkanlarının önünde kuyruktalar.
İktidarın yaptıklarını, genel siyasi çizgisini onaylamamakla birlikte, yönetim süreçlerinde ki başarısını ayakta alkışlıyorum. Burada "ooppp ne diyorsun" diyenler olabilir, bunu bana diyeceğinize, oy verdiklerinize deyin, ben latife yapıyorum, onlar sizi sardıkları pamuklarda uyutuyorlar, yeni mi farkına vardınız derim.
Sorun var doğru, ama sorun kişisel değil sorun temelde.
Bir kere siyasete, adamımın adamını, madamımın madamını seçme fikir ve tavrından çıkılmadığı sürece, bu enseler daha çok şamar yerler de, gerisini bilmem.
Siyaset devletin, kamunun olanaklarını yönetmek için yapılıyor ise, bunun da bir yolu yöntemi vardır; o da siyasetin İDEOLOJİSİDİR. İlkesi, ideolojisi ve nitelikli kadroları olmayan yapılar ile geniş kitlelerin, yurttaşların, kamunun sorunlarını çözecek mümkün değildir. "Mış gibi" yapılır ve her seçim sonrası, yönetimlerin kıyaklarından yararlanmayan binler, milyonların ortalıkta dediği gibi "elim, kolum kırılsaydı" laflarından geçilmez.
Üzgünüm ki bir çok dünya ülkesi gibi ülkemizde de yönetimler, popüler kültür, popüler kişi, popüler söylemler ile yapılmaktadır, o yüzden üç beş yıl önce dansöz gibi ortalıkta endam kırıtan adamdan bir komşu ülkeye başkan, dünya sanayisinin devi sayılan ülkeye de yeni seçilen malum başkanı olur.
Olur da, dünya her gün başka bir kabus ile uyanır.
Dün dediğini bugün unutan, unutturan siyasiler ile sorunlar çözülmez, üstü örtülür ya da ertelenir.
Sonra da, birinin söylediğini adamları alkışlarken, karşı tarafın adamları küfürler yağdırırlar ve al sana "siyaset yapma sanatı".
Burada sorun yöneten ve yönetenlerin yakın çevrelerinin ya da onlardan yararlanan kısıtlı bir bir çevrenin sorunu değildir, sorun yurttaların sorunudur.
Yurttaş da artık, başını iki elinin arasına alıp düşünmelidir.
Biraz daha genişletir bir gün sonrasına geçip, dünün muktedirleri ve yandaşlarına da bir çift söz; sizlerin bugün keyfiniz yerinde olabilir de, çoluğunuzun, çocuğunuzun geleceğinden ne haber. (Tabi heybelerini dolduranların hariç).
Özet olarak sorunların kaynağı, kamunun o kadar geniş olanağı Cumhuriyetin ilk yıllarında olduğu gibi yurttaşların yararına kullanılmasındadır, yoksa bu günkü gibi, herkes kendi mahallesine düzen kurar ise, bu işin içinden çıkılmaz.
Millete açlığın, bir lokma, bir hırkanın kerametlerini anlatanların oğllarının, kızlarının bindiği lüks araçlardan, oturdukları villalardan daha çok söz edilir.
SORUNUN KAYNAĞI, ÇÖZÜMÜN ODAĞI OLMAZ MIŞ!..