Dünyaya bir daha gelsem, ne kadar tank, tüfek ve silah varsa hepsini eritip saz, cümbüş ve zurna yapacağım.

                                         Aram Tigran

Geçen yazımda “Dört Yanımız Kış “ başlığını atmıştım. Bu hafta yazı yazmak için kalemi elime aldığımda Datça’nın baharını, badem çiçeklerinin pembe beyaz muhteşem tablosunu anlatmak gerek diyordum. Yine rahat bırakmadı insanoğlu baharı doya doya yaşayalım.

Çok yakınımızda esen savaş rüzgarları bize de ulaşıyor. Sadece bize mi? Dünyada vicdan sahiplerinin yüreğini acıtıyor. Ekonomik sıkıntılar biraz daha katlanıyor.Oynak dünya piyasaları Rusya’dan kalkan uçaklarla kıpır kıpır. Sonucunda cephelerde kim kazanırsa kazansın kaybeden İNSANLIK!  Yine öksüz kalan çocuklar, dağılan yuvalar, eksilen hayatlar, kayıplar tarih sayfasında yerini alırken kim ne kazanacak?

Kişisel hırslar, insan canının önüne geçecek kadar önemli mi? Dünyada askeri ile güçlü olmak aslında zayıflık değil de ne? İnsanlık çok gerilerde kalmış. Tarih sayfalarında savaş ile değil barışla yazılmalı liderler. Bu savaşın arkasında kimler var? Belki emperyalist güçler, bir takım hesaplar, bitmek bilmeyen hırslar. Savaş tüm dünya ülkelerini bir şekilde etkileyecek. Rusya ve Ukrayna arasındaki savaş, ekonomi  ve turizm bağlarımız nedeniyle ülkemize de dokunacak olumsuz sonuçları ile. Zaten ekonomik olarak zor günler geçiren ülkemiz bir de savaşın olumsuzluğunu yaşayacak. Bunlar görmezden gelinmeyecek gerçekler elbet. Ama asıl olan insan!

Yıllarca savaşmış bir milletin evlatlarıyız. Çok acılar çektik savaşlar süresince. Sonunda özgür bir devlet olarak dünya tarihinde şerefli bir yer aldık. Bizden önceki kuşaklar savaşın yıkımını yaşadılar. Savaşın etkileri bir günde bitmiyor ki. İzleri yıllarca yaşanıyor.

İnsanın, insanca yaşamaya hakkı var. Bu hakkı elinden almaya kimsenin hakkı yok. Savaşın olmadığı bir dünyayı hayal etmek bugünlerde ne kadar zor!